Het is bekend dat de grote familie Bach regelmatig bijeenkwam om muziek te maken in grotere en kleinere familiekringen.

Deze ochtend geven wij u een inkijkje in hoe een muzikale middag bij de Bachs er wellicht uit heeft gezien of geklonken. Centraal staat de tweede orkestsuite in B-klein voor dwarsfluit, strijkers en continuo (BWV 1067). Het is niet zeker wanneer deze precies is gecomponeerd. Het schijnt dat Bach het rond 1740 heeft uitgevoerd in onder meer het koffiehuis Zimmermann in Leipzig, maar het werk zal ouder zijn.

Hedendaags onderzoek vermoedt een eerdere versie in a-klein. Er zijn goede redenen om aan te nemen dat de eerste versie alleen voor strijkers is geschreven; de solo Bourrée II zat er toen waarschijnlijk nog niet in, en de opvallend weinig andere solopassages zijn waarschijnlijk aan de eerste viool toevertrouwd.

De suite is bij uitstek geschikt voor een kamermuziekuitvoering en bevat enkele contrapuntische finesses. Het laatste deel van de ouverture is bijvoorbeeld een impliciete meervoudige canon van alle stemmen. In verschillende delen zijn er canons tussen de bovenstem en de bas; in de Sarabande zelfs een strikte kwintencanon.

Daarnaast klinken de Sonate in G voor viool en continuo (BWV 1021), fragmenten uit de Sonate in g klein voor viool zonder bas (BWV 1001) en de eerste Cellosuite (BWV 1007) en een Sonate voor violoncello en klavecimbel van Bachs zoon Johann Christoph Friedrich, die het grootste deel van zijn carrière aan het hof in Bückeburg doorbracht.

Omdat de koffie natuurlijk niet mag ontbreken, nodigen wij u uit om er tijdens het concert van te genieten.

Katja Pitelina, traverso

MUSICA POETICA